ماهنامه نوگرا
پنجشنبه چهارم اردیبهشت ماه نود و نه
نامش کالوینو بود
مترجم,منتقد:فرزام کریمی
نه این یک شعر نیست,حتی یک رویا هم نیست, نثری در ارتباط با رمان نویسی ست که بی شک در ایتالیای پس از جنگ بیشترین و ماندگارترین آثار عصر خود را خلق کرده است, طنز خالص و نگاه گاه آرام و گاه بدبینانه توام با ساختارشکنی های واقع گرایانه از خصوصیت های مردی به شمار میرفت که نویسندگان قبل او در فکر همینگوی شدن و ادامه راه رئالیسم آمریکایی بودند اما او که قصد نداشت تا ادامه دهنده راه امثال الیو ویتورینی و.... باشد تحت تاثیر نسل باسانی, پازولینی,گادا,کینزبرگ و...به خلق نوع جدیدی از روایت در غالب جامعه ای فئودال که به سمت و سوی صنعتی شدن حرکت میکرد پرداخت, جامعه ای که احزاب در آن نقشی پویا ایفا میکردند و نبض ارزشهای چپ و راست همچنان میزد و او به خوبی این تنش ها را در آثارش برای مخاطب بازگو میکرد, خانم ها, آقایان, نامش کالوینوبود, او هم زمانی مانند هر شخص دیگری که تصور میکرد حضور در احزاب به معنای زنده بودن آدمی تلقی میشود در سال هزار و نهصد و چهل و سه به نهضت مقاومت ایتالیا در جنگ جهانی دوم و بریگاد گاریبالدی، و پس از آن به حزب کمونیست ایتالیا پیوست،وپس از مدتی در اعتراض به سیاستهای نادرست کمونیستها از آن حزب کناره گیری کرد,هر چقدر که از سایه نحس سیاست و کمونیستی نظیرچگوارا که دستانش به خون آلوده بود و خونخواه بود برایش آبی گرم نشد اما ادبیات چشمه جوشان زندگیش بود,رولان بارت او و بورخس را به دو خط موازی تشبیه کرده و از کالوینو به عنوان نویسنده ای پُست مدرن نام می‌برد. نویسنده‌ای که همه چیز را به طنز می‌گیرد و جهانی سراسر ابهام و رمز و راز می آفریند و از این رو بر غنای داستانهایش میفزاید,نوع شیوه داستان سرایی او و نثر منحصربفردش او را نسبت به نسل قبل و بعد از خودش متمایز میکند,کتاب بارون درخت نشین اثر ایتالوکالوینو با ترجمه زنده یاد مهدی سحابی که توسط نشرنگاه منتشر شده است از جمله کتابهاییست که همگان باید آن را بخوانندچرا که کالوینو به درستی مسئولیت روشنفکری را برای درک هر روشنفکری مطرح میسازد و در این مسیر به تکنیک و فرم اتکا میکند و با دانستن رموز سوار شدن بر افکار مخاطب ان چه را که غایت اوست مطرح میسازد.
