رادیوفرهنگ

برنامه ی هفت اقلیم
موضوع:ادبیات و شر اثر ژرژ باتای
مجری:مژگان سهرابی
کارشناس برنامه:صادق وفایی
مهمان:فرزام کریمی
روز پخش:دوشنبه هجدهم اسفندماه نود و نه خورشیدی
زمان پخش:ساعت 17 تا 19

جهت شنیدن برنامه میتوانید روی لینک زیر(آپارات رادیو فرهنگ)کلیک نمایید:

www.aparat.com

روزنامه توسعه ایرانی
شنبه بیست و هفتم اردیبهشت ماه نود و نه
ترجمه مصاحبه ای با جدیدیه بری به بهانه انتشار کتاب راهنمای حرفه ی کارآگاهی   
مترجم,منتقد:فرزام کریمی

جدیدیه بری از نویسندگان ژانر فانتزی تخیلی محسوب می‌شود که با استیم پانک‌ هایش توانست برنده جایزه دشیل همت در سال دو هزار و نه شود. او زاده ورمونت است و دوران کودکی‌اش را درنیویورک سپری کرده است.نیوآمستردام سابق که قطب فرهنگی، سیاسی و اقتصادی جهان است، بعد از آغاز جنگ جهانی موفق شد تا گوی سبقت را در تصاحب پایتخت فرهنگی جهان از پاریس برباید، چرا که در پی تشدید دیکتاتوریزم اروپایی و منع آفرینش هنری در آن سال‌ها نیویورک تنها شهری بود که تا اواخر دهه هفتاد میلادی توانست با قاطعیت مسیر رشد هنری‌اش را حفظ کند و بر صلابت و قدرت آمریکا بیفزاید. تمام دوران کودکی جدیدیه بری در جوار آسمان‌خراش‌های نیویورکی گذشت. قطعا یکی از علل تخیل قوی او و خلق فضاهای خلاقانه در میان استیم پانک-هایش، بی‌ارتباط با دوران کودکی‌اش نیست. دورانی که به تعبیر جی.اچ.مید نه تنها برهه حساسی محسوب می‌شود، بلکه.....

جهت خواندن ادامه مصاحبه میتوانید به لینک زیر(وبسایت روزنامه توسعه ایرانی) نیز مراجعه کنید:

https://b2n.ir/802029

روزنامه توسعه ایرانی

شنبه 30 فروردین ماه 99

نگاهی به تیمبوکتو اثر پل آستر

مترجم,منتقد:فرزام کریمی

او با شاعری شروع کرد، اما در دنیای شعر نماند، جهان شعر کوچک‌تر از آن بود که بتواند استر را در خود جا بدهد. جهان او جدی‌تر از آن بود که بخواهد در شعر خلاصه شود. او با نثرش قدم به عرصه‌ای نوین گذارد و با مراقبت از خویشتن توانست تنهایی‌های خود را به‌شیوه جدیدی ابراز کند. سورئال‌نویسی تلخ کافکایی و با امضای خودش، او را از سایرین متمایز می‌کند. او یک مقلد صرف از کافکا نیست و هدفمندانه با بهره‌گیری از فضای کافکایی به خلقی نوین می‌رسد و این همان نکته‌ایست که باید در ادبیات ایران هم به آن توجه شود. پل استر نمونه خوبی برای نویسندگان ایرانی‌ست؛ نویسندگانی که همگی یا می‌خواهند دولت‌آبادی باشند یا میرصادقی و یا پشت هر اسمی که توانسته به‌واسطه مخاطب بی‌تجربه ایرانی که به علت نبود ساختار آموزشی اصولی از دوران ابتدایی تا دوران آکادمیک به هر پیر و خراباتی دخیل بسته و به او لقب استاد داده و خود را وامدار یک شخص، یک نگاه و یک دریچه کرده است. با این شیوه به‌شکلی خودآگاهانه دست به قدیس‌سازی می‌زند و به‌جای آن‌که دردش را درمان کند، به فزونی درد به‌شکلی فراگیر کمک می‌کند؛ بت‌هایی مقدس می‌سازند تا دیگر نتوان آن‌ها را نقد کرد. مخاطب ناآگاه با دستان خود دچار مرگ خاموش می‌شود؛ مرگی ناآگاهانه و نابخردانه. نویسنده جهان سومی بودن بسیار دشوارست، چرا که در فضای دگم غالب بر جهان سوم، مدرن‌گونه زیستن و فهماندن آن به جماعتی که سرشان را زیر پتو کرده‌اند دشوار است. نتیجه تلاش نافرجام در فهماندن به یک توده بزرگ که نمی‌خواهند جز رهرو ابتذال فکری غالب باشند، منجر به پناه بردن به نوشتن به‌عنوان نوعی ارضای شخصی می‌شود. دگماتیسم ایرانی می‌خواهد دولت‌آبادی یا جمال میرصادقی دوم شود!!!

جهت خواندن ادامه مطلب (وبسایت توسعه ایرانی)میتوانید به لینک زیر مراجعه کنید:

https://b2n.ir/713748